38 weken en 4 dagen

zat ze in mijn buik. Veilig en warm. Schoppend en draaiend. Wakker en slapend. Met een kriebelend handje in mijn rechterlies en heel vaak met de hik.

Van zwangerschapssuiker, tot dreigende hoge bloeddruk, van carpaal tunnel in mijn handen en polsen tot meralgia paresthethica (zenuwbeknelling) in mijn bovenbeen, van stuitligging en draaiing via een uitwendige versie tot een laatste moment hoofdligging en een puntkontje aan de rechter bovenkant van mijn buik de laatste paar weken.

Met 38 weken ben ik ingeleid en 4 dagen later kwam Pleun helemaal in het vet op deze wereld.

Mijn wolk was niet zo roze (lees, dikke grijze donderwolken) en de borstvoeding liep niet zo lekker.

En toch zijn alle clichés waar. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden en ik ben nog nooit zo verliefd geweest. Ik geniet elke dag van ons wonder, van dit heerlijke, knuffelige meisje met een kaal hoofd en hele grote blauwe ogen.

Tegelijkertijd ben ik heel vaak heel erg moe en is moederschap echt niet alleen maar rozegeur en maneschijn. En ik neem het toch allemaal voor lief.

Pleuntje lacht elke dag, bijna de hele dag. Deze pretletter is super ondeugend, weet wat ze wil en kan soms enorm driftig zijn.

Sinds een paar dagen kruipt ze en trekt deze sloopkogel alle laatjes, mandjes en kastjes open en kiepert alles eruit. Boterham met smeerworst is leven, maar ook ei, avocado, peer en pindakaas zijn favoriet.

Onze Pleun, Pleuntje, Pleun-piraat, Pleundal, Pleunette, Pleundert, Pleundricus, Pleunebaby.

Dinsdag 22 juni 2021 was Pleun 38 weken en 4 dagen uit mijn buik. Precies even lang op deze wereld als ze in mijn buik heeft mogen groeien ❤