Vanmiddag gingen mijn Prulletje en ik op pad. Een glitterpanty voor bij haar feestjurk en een cadeautje voor papa. Voor zijn verjaardag. Over de trui met roosjes bij de mannenafdeling van H&M heb ik mijn veto uitgesproken. Al het andere wat ze uitgekozen heeft is super leuk. En was vrij snel geregeld.
De pest aan samen met mijn Prulletje van 6 ‘even een glitterpanty halen’ bij de kinderafdeling van H&M, is de enorme berg Frozen shizzle waar je langs moet voordat je bij de panty’s en maillots bent.
Bij het eerste rek moest ze stilstaan, bestuderen (met een schuin hoofd), vastpakken, wrijven, korte hoge gilletjes slaken, roepen (‘Lé! Kijk eens wat fantastisch!’) en zuchten.
Bij het tweede, derde en vierde rek herhaalde zich bovenstaande.
Ik bleef antwoorden: ‘Heel leuk/mooi/grappig/zacht’ of ‘Inderdaad fantastisch!’. Af en toe hield ik mijn hoofd ook schuin. Af en toe moest ik ook zuchten. Ik had het moeilijk. Ik wilde het gewoon allemaal kopen. ALLEMAAL. Voor haar. Omdat ik het vroeger ook ALLEMAAL had willen hebben.
Ergens tussen het derde en vierde rek kreeg ik een ingeving. Ze kan dit natuurlijk allemaal wel van Sinterklaas krijgen. Gelukkig. Bijna december.
Bij het vijfde rek had ze een Frozen pyjama vast. Ze wreef over de mouw. Ze draaide zich om. Keek me aan. Hele diepe zucht. Het was eruit voor ik er erg in had: “Weet je wat je kan doen schatje? Je kan al die mooie dingen, ook aan Sinterklaas vragen.”
Haar gezicht lichtte op. Haar ogen werden groot. “Ja maar Lé! Hoe weet Sinterklaas dan wat ik wil?”
Shittus. Euh.
“Weet je wat ik doe. Ik maak er foto’s van en die app ik dan vanavond naar Sinterklaas.”
leannevanbeek.nl 