Woensdag was rustdag. Geen werk. Geen gedoe. Uitgeslapen tot mn wallen bijna waren verdwenen (en Clinique ‘Puffy Eyes’ heeft daar he-le-maaaaaal niet bij geholpen 😉 ). In mn pyama hangen. En leggen. En ronddwarrelen door het huis. Katjes aaien. Broodje maken. Beetje opruimen. Beetje wasjes draaien. Beetje muziekjes luisteren. Boekjes lezen en eindelijk aan een nieuw boek beginnen. Het werd The fault in our stars. van John Green. Ik wilde nou wel eens weten waarom iedereen daar zo van ondersteboven van was. Nou. En dát heb ik geweten. Mèn. Ik kon m bijna niet neerleggen. Ik heb tranen met tuiten zitten jenken. Dikke rode ogen waren het gevolg. Ik geloof dat mn kleine potje ‘Puffy Eyes’ niet genoeg is. Ik moet een familieverpakking.
leannevanbeek.nl 