Digitale Vrienden

Ik heb digitale vrienden. Ik betaal ze hoor. En daarom doen ze altijd wat ik vraag. Ze kunnen nooit zeggen dat de vriendschap eenzijdig is. Ik geef ze bàk-ken met geld. Ik wil wat, zij geven het. Wil je mailen? Kan! Wil je bellen? Kan ook! Wil je iets kwijt? Is de vriendschap niet naar mijn standaard? Ik kan het altijd met ze bespreken. Zoek ik ondersteuning bij mijn werk? Zoek ik iets te doen met mijn vrije tijd? Geen probleem! En het mooiste van alles; je kan ze op de meest onmogelijke uren van de dag bereiken. Dan hebben mijn vrienden een luisterend oor. Mijn vrienden weten raad! Mijn vrienden wonen namelijk bij Bol.com.  

Ik hou van mijn digitale vrienden. Tot anderhalve week geleden. Toen onstonden er barstjes in de vriendschap. Ik voelde de grondvesten trillen. Ik wilde namelijk dat mijn vrienden mij iets gaven voor in mijn vrije tijd. Ze hadden het! Ik drukte op een paar knopjes, gaf mijn voorkeuren aan en ik betaalde. Het was nog voor half tien ’s avonds. Normaal sturen mijn vrienden me dan de volgende dag per post netjes wat ik wil. Ik hou van dat soort vriendschappen. Lekker ongecompliceerd. Goede afspraken. Nooit problemen. Tot anderhavle week geleden. 

De reden dat ik ging twijfelen aan onze vriendschap was een enkele email. Een email waarin mijn vrienden mij vertelden dat ze hun beloftes niet waar konden maken. Ja ik had op de goede knopjes geklikt. Ja ik had de goede voorkeuren verteld. Ja het was nog voor half tien ’s avonds. En ja, ik had zelfs al vooruit betaald. In deze vriendschap-vernietigende email vertelden mijn maatjes dat de allerliefste Wii (die onderdeel was van deze afspraak) helaas vertraagd was. Hun belofte om een stukje vrije tijd van mij te vullen, zou helaas nog even niet komen. Mijn vrienden konden me helaas ook niet vertellen wanneer ze zich wel aan hun vriendschapsafspraken konden houden. In de ps stond ook nog, dat het helaas geen zin had om om uitleg te vragen waarom ze me zo lieten zitten. 

Ik was met stomheid geslagen. Dit was me echt, nog nóóit gebeurd!  Mijn vrienden bleven volhouden. In de aantrekkelijke advertentie veranderde niets. Maar de afspraak met mij kwamen ze niet na. De afgelopen week heb ik elke avond even mijn mailbox nagekeken, in de hoop op een email waarin ze hun spijt betuigden. Het goed wilden maken. Mij weer blij maken. Weer dikke vrienden worden. De scheurtjes werden groter naarmate de tijd verstreek. Het werden barsten. Ik wilde niet meer bij ze kijken. Ik wilde geen afspraken meer met ze maken. Ik voelde me in de steek gelaten. Ze lieten me vallen als een baksteen.

Ik besloot vanavond een laatste poging te wagen om de vriendschap te herstellen. Ik belde ze op. Ik legde mijn teleurstelling uit. Ik vertelde ze dat ik dit nog nooit meegemaakt had, niet van ze had verwacht, dat ik erg verdrietig was. Ik vroeg ze wat ik verkeerd had gedaan en hoe ik het goed kon maken. Mijn vrienden stelden me gerust. Het lag ábsólúút niet aan mij. Gelukkig! Ze gaven toe dat ze zich niet aan de vriendschapsafspraken gehouden hadden. Ze waren een beetje druk geweest de afgelopen week. Ze hadden veel aan hun hoofd. Ze zouden het zo snel mogelijk goed met me maken. Uiterlijk aanstaande zaterdag. Ik werd weer een beetje warm vanbinnen. Ik voelde mijn liefde voor mijn vrienden weer een beetje groeien.

Toen ik vanavond weer een email kreeg, wist ik dat deze vriendschap langer zou duren. Stormen zou kunnen doorstaan.Wij zijn matties tot op het bot. Ik weet het nu zeker. Ze beloofden het uiterlijk aanstaande zaterdag met me goed te maken. Ik ben blijkbaar toch wel een beetje belangrijk voor ze. In de email stond dat ze morgen al mijn Wii komen brengen.