Doe Maar

Gisteren heb ik samen met Moeder het schooljaar voor mijn gevoel afgesloten. Ik had kaartjes voor Doe Maar in de Kuip. In de eerste instantie wilde niemand met me mee. Ik had de kaartjes te koop gezet. Uiteindelijk kon ik ze aan niemand kwijt en ben ik toch zelf gegaan. Ik heb absoluut geen spijt. Wat een wereldconcert. Tien jaar geleden heb ik ze ook gezien in Ahoy. Met een migraine zo erg dat ik alleen maar stil op mn stoel kon zitten en voor me uit kon kijken. Ik heb er toen absoluut niet van genoten. 

Ik overwoog een groen/roze combinatie maar heb het uiteindelijk toch maar niet gedaan. Moeder heb ik echter wel in een roze outfit gehesen. Ze had het pas door toen ze mee stond te swingen tussen het groen/roze opgetuigde publiek. En toen had ik een klap voor mn hoofd te pakken.

De stoeltjes waren te smal, de dans- en beenruimte te klein, de biertjes smaakten goed, de muziek was werelds en de sfeer in de Kuip was fenomenaal. Ik heb 2,5 uur alleen maar staan zingen en dansen. Het beton van de Kuip stond te trillen op zijn palen, ik ben helemaal schor van het zingen en gillen en ik heb kramp in mijn kuiten van het dansen.

Als ze over tien jaar weer optreden ben ik in ieder geval van de partij.