Timboektoe

Na de euforie van het afstuderen had ik nog een hele week werken voor de boeg. Ik sleepte me van lokaal naar lokaal, van klas naar klas en van onderwerp naar onderwerp. Wat zijn de jeugdfilms van tegenwoordig toch een uitkomst. Ik heb Timboektoe geloof ik 8 keer gezien. Mn moppies moesten kijkopdrachten maken bij de film. Even een beetje rust. Aan een nieuw onderwerp beginnen had niet zoveel zin zo vlak voor de vakantie. Helemaal niet als dat onderwerp grammatica is. Na deze week vakantie zou alles weggezakt zijn en had ik toch weer helemaal opnieuw moeten beginnen.

Tijdens de 7e keer Timboektoe gingen een aantal leerlingen uit een van mn favoriete klassen helemaal door het lint. Op het moment dat bekend werd dat Brian homo is, kwam er geroezemoes. Veel geroezemoes. Op een gegeven moment hoorde ik rare uitspraken voorbij komen over homo’s. Mijn mond viel open van verbazing. Ik had het van een aantal klassen wel verwacht. Maar zeker niet bij deze volwassen klas. Vrijdags had ik ze nog twee uur. Ik besloot tot een klassengesprek.
Als ik vantevoren had geweten dat het zoveel los zou maken in de klas, had ik het nog steeds gedaan, maar wat een beerput trok ik open. De aanleiding was de film en de opmerkingen, van dit uitgangspunt kwamen we op anders zijn. Verhalen over homo’s en transsexuelen kwamen naar boven. Zelfvertrouwen, in jezelf snijden, psychische problemen, gothic, skater, punk, raar haar, gekke kleren, dode oma’s en kanker. Alles passeerde de revu. Ik had geschokte jongens en elf huilende meisjes. Na wat water drinken en een dikke knuffel van een van de meiden kon ik het zelf ook niet meer droog houden. Ik vond het een vruchtbare les. De lucht was geklaard. Mensen zeiden sorry tegen elkaar en een aantal meiden maakten hele slimme opmerkingen waar de hele klas over na ging denken. Ik hoorde hun hersenen kraken.

Ik zat na afloop van de les bij te komen in het rookhol. Collega M. stak haar hoofd om de hoek en vroeg of ik even tijd had voor twee dames. De ene dame vertelde me dat ze het thuis nogal moeilijk had omdat ze anders wilde zijn. Haar moeder accepteerde het niet. Ze was andere kleren gaan kopen omdat ze gepest werd. Ze vertelde me dat ik haar op haar gemak had gesteld met het klassengesprek. Ze vertelde dat ik haar zelfvertrouwen had gegeven. Ze wist nu dat het niet erg was om anders te zijn of te willen zijn. Ze bedankte me voor het goede gevoel wat ik haar had gegeven.
Ik kon mijn tranen nog maar net binnen houden. Toen de dames weer pauze gingen houden en ik me weer terugtrok in het rookhol kon ik het niet meer droog houden. Dit kleine beetje verschil wat ik gemaakt heb voor dit meisje. Alleen al voor dit ene moment. Hier ben ik docent voor geworden.