Köln

De planning was half acht. Om half acht zaterdagochtend wegrijden naar Keulen. Zo zouden we de hele dag hebben. Dit alles in het kader van de kilometers natuurlijk.

Maar dan is het ineens de eerste dag van de herfstvakantie. Moe. Niet uitgeslapen. Eigenlijk geen zin. Het waren mijn smoesjes. Dier heeft me om tien uur aan mijn haren meegesleept naar de auto. Binnen drie uur zaten we in Keulen. Uiteindelijk vond ik het een heerlijke dag. We hebben van alles gezien en geshopt tot we erbij neervielen. Inclusief een bezoekje aan een boekenwinkel zo groot als de Bijenkorf en ik was verliefd op Keulen. (Bijna alle boeken in het Duits, dat is dan weer een beetje jammer.)

In de Altstad en aan de oever van de Rijn allemaal kleine kneipjes, brauhausen en bier. Veel bier. Als avondeten een meter huisgemaakte worst met gebakken aardappelen en Sauerkraut in een typisch Duitse vreetschuur met allemaal houten tafels. En nog meer bier.

Na een romantische koude wandeling langs de Rijn, door kleine straatjes van de Altstad en langs de Dom gingen we op huis aan. We verdwaalden. Eerst in Keulen zelf. Toen zaten we ineens op de A4, terwijl wij de A3 moesten hebben, richting Düsseldorf en Oberhausen. Via een rondje luchthaven Keulen kwamen we op de juiste snelweg terecht. Met de radio keihard aan en samen zingend om onszelf wakker te houden onderweg naar huis. Binnen drie uur waren we weer thuis. Een heerlijke dag. Dat dagjesmensen zijn bevalt me wel.

Stel je voor: 180 k/m per uur op de Duitse snelweg. Pikkedonker. System of a Down in de cd-speler. Voor herhaling vatbaar 😉

(De clip is een beetje stom, maar het gaat om de muziek natuurlijk :))