Ik ben normaal gesproken niet iemand die erg moeilijk doet over dingen waar absoluut niet moeilijk over gedaan hoeft te worden.
Als iemand aan me vraagt bijvoorbeeld of we linksom zullen fietsen/ lopen / rijden. Dan fiets / loop / rij ik wel linksom. Als iemand rechtsom wil, vind ik dat ook goed. Ik hoef niet per se naar bepaalde films, winkels, steden, mensen etc. Ik drijf nooit echt mijn zin door, omdat ik het meestal toch wel ok vindt.
Het komt maar zelden voor dat ik écht iets niet wil. Zo heb ik een klein probleempje met uit eten gaan bij de Chinees. Eigenlijk vind ik het niet zo lekker. Ik lust natuurlijk alles, maar ik kan niet zo van (Hollands) Chinees eten genieten als van andere keukens.
Waar ik wel echt heel veel moeite mee heb is onrechtvaardigheid. Op het moment dat mij acties worden toegeschreven die ik niet heb ondernomen of ik krijg verwijtende opmerkingen naar mijn hoofd die onjuist zijn, ben ik net een wilde kat.
Vanmiddag heeft een collega het moeten ontgelden. Ik ben woest weggestormd uit de vergadering. Ik had me voorgenomen om heel rustig te blijven, me nergens mee te bemoeien en de vergadering gewoon uit te zitten. Nu staat er echter nog een moeilijk gesprek op de agenda en ik heb nog maar een half uur de tijd om mijn emmer vol ellende uit te storten…
Misschien moet ik gewoon maar even wachten tot morgen…
0 reacties
Laat je niet op je kop zitten hoor! Slaap er even over, maar wees vooral je zelf in het gesprek.