It snuck up on me

Ik was er klaar mee. Ik realiseerde me dat ik me vasthield aan een idee. Wanhopig klauwde ik me de afgelopen jaren vast iets wat er eigenlijk niet meer was. Vroeger. En dan vooral de vriendinnen van vroeger. Het liep niet meer. We hadden allemaal een vriendje. Allemaal op onszelf of samen in een koophuis. De periode van trouwen brak aan. Daar ergens is het mis gegaan denk ik.

Trouwen heeft voor mij geen meerwaarde. "Ik hoop dat jullie heel gelukkig worden". Nee toch? Je trouwt toch met iemand omdat je al gelukkig bént? Het is een papier. Een traditie die heel veel geld kost. Een traditie om aan iedereen te laten zien dat je bij iemand wil zijn. De rest van je leven. Tegenwoordig ben je ook weer zo voor de rest van je leven uít elkaar. Voor mij hoeft dat trouwen niet zo. Tuurlijk, de jurk is leuk. Ik weet ook heus wel hoe mijn jurk eruit zou moeten zien. Maar trouwen hoeft niet. Alleen die jurk. Dat lijkt me nou leuk. Gewoon op je verjaardag die jurk aan.

Er werd nooit open en eerlijk gezegd hoe iemand over iets dacht. Wat iemand wel of niet leuk vond van een ander.  Er werd alleen over geroddeld. Ik zou zo een boekwerk vol kunnen schrijven over de dingen die ik weet over ‘mijn meiden’. Over de roddel en de achterklap. Over de geheimen. Over wat iedereen weet, behalve diegene waar het om of over gaat.
Ik was er klaar mee. Ik denk soms anders over dingen. Ik besloot mijn mening uit te spreken. Leuk of niet leuk. Mooi of niet mooi. "Mooie bruiloft!", "wereldhuis!", "super keuken!", "lieve vriend!", "geweldige relatie!". Ik kon niet meer doen alsof.

De groep bestond uit vier. H. en ik kwamen er later bij. Zes vriendinnen. Ze gingen een weekend weg. Met zijn vieren. Want zij kennen elkaar al het langst. Je zou denken dat na meer dan tien jaar vriendschap dat onderscheid er niet meer toe doet. Blijkbaar wel. Het doet er voor míj nu niet meer toe.

Mensen die niet mee groeien of een andere kant op groeien, die blijven niet bij je. En soms. Heel soms ontmoet je mensen waarvan je meteen weet dat het goed zit. Zeggen wat je vindt. Het is namelijk jouw mening. En die wordt gerespecteerd. Geen twijfel. It snuck up on me too 🙂