Het vuurwerk is de lucht in. De champagne is op. De laatste restjes eten worden verorberd of weggegooid. Enigszins katerig bekijk ik wat mijn facebookkornuiten uitgespookt hebben met Oud en Nieuw. Er komen behoorlijk wat nieuwjaarswensen voorbij. Ik klik op ‘like’ tot ik niet meer kan. Ook de foto’s van de oliebollen, hapjes, champagneglazen, dronken buurmannen en de fik-op-de-hoek zijn bijna niet bij te liken.
Wij hebben ook zo’n traditie. Elk jaar een foto van broer en zus. We doen het aardig, kijken normaal uit onze ogen en moeders weet ondertussen hoe ze onze ‘probleemgebieden’ niet op de gevoelige plaat vastlegt. We zijn erg schattig samen.
Dat denken vast ook al die vrouwen die het nieuwe jaar inluiden met te zwaar opgemaakte gezichten, last minute zonnebankkuurtje (oranje is écht geen mooie kleur voor je huid), te kleine wonderbra’s en extreem getuite lippen (al dan niet met een beetje botox van de dokter).
Ik zie de foto’s voorbij komen. Ik moet me inhouden. Ik klik bijna automatisch op like en wil eigenlijk bij al die foto’s in CAPSLOCK reageren. Ik doe het niet. Ik hou me in. Gawds wat zit ik me te ergeren. Je zit toch ook niet de hele dag met je duckfacelippen getuit te praten op je werk of wel soms?
leannevanbeek.nl 