Duitse Natte Hond

Ik heb soms van die ideeën die ik meteen uit wil voeren. Vooral met betrekking tot mijn haar. Als ik het een andere kleur wil hebben, race ik naar de drogist, haal haarverf en binnen 3 uur zit ik op de bank met een kop koffie en een nieuwe kleur. Toen ik nog een stuk jonger was heb ik de gekste kapsels gehad, alle kleuren die er uit een potje te krijgen waren smeerde ik in mijn haar en ik heb er zelfs de tondeuse op gezet. Meestal was ik erg blij met mijn kapsels en kleuren, behalve die ene keer dat mijn haar zalmroze werd omdat ik van helrood naar blond wilde.
De laatste jaren ben ik wat rustiger in mn hoofd en dat resulteert in een vrij normaal en constant kapsel. Ik heb al jaren een schuine lok aan de voorkant en mijn haar wordt aan de achterkant langer en langer. 
Ik heb foto’s van toen ik nog een heel klein Babje was. Mijn moeder had een pony laten knippen waar je U tegen zegt. Helemaal vanaf het midden van mijn hoofd. Verschrikkelijk.

Afgelopen zaterdag was ik het ineens zat. Er staat een nieuwe fase in mijn leven voor de deur. Studie klaar, een eenjarige studie voor mijn lesbevoegdheid erachteraan, heerlijke baan, leuke collega’s, nieuw huis. Het werk tijd voor een nieuw kapsel.
Zaterdagmiddag om kwart voor vijf bedacht ik me dat ik naar de kapper wilde. Ik racete naar het winkelcentrum, kapper dicht. Op het station zit een kapper van 7 tot 7. Die was vast nog wel open. Een kapper van 7 tot 7, maar niet op zaterdag. Ik belde mijn Dier, liet hem op internet zoeken naar kappers die nog open zouden zijn om kwart over vijf. Hij kon op internet niets vinden. Wanhopig belde ik mijn moeder om te vragen of zij wist of de kapper bij haar in de buurt nog open zou zijn. Ze begon heel hard te lachen en vond me maar een raar kind. "Die zijn toch allemaal om 17:00 uur dicht op zaterdag schat" en daar kon ik het mee doen. Mijn impulsieve actie werd bot en bruut afgekapt en ik moest naar huis. Nog steeds met een schuine lok op mijn hoofd.

Maandagmiddag. Na een hele ochtend ramen zemen, voelde ik het weer kriebelen. Ik moest en zou mijn haar laten knippen. Moest. Ik ben met mijn moeder mee naar haar kapper gereden. Ze vond mijn idee eerst een beetje raar. Toen de kapster klaar was, vond ze het toch stiekem wel een beetje leuk.
Ik zelf ben helemaal verliefd op mijn jaren ’70 en ’80 pony en voel me weer een beetje een klein Babje. Mijn Dier vond er geen hol aan.
Zijn precieze woorden: "Je lijkt net op een Duitse natte hond"
En daar kon ik het mee doen…..

Mijn haar lijkt een beetje op de linkse foto allen is mijn pony ietsepietsje rechter. Alleen weer niet zo recht als de rechterfoto.