Ik moet er weer aan geloven. Scholingstrajecten. Ik heb er twee via werk. Eentje omdat ik blijkbaar niet genoeg kan krijgen van in de boeken duiken.
Als ze echter beginnen over verandertheorieën (verandering binnen organisaties) en mij de kleurentest in laten vullen van Caluwé, word ik een beetje rebels. Want die test ken ik al een tijdje. Ik was niet verrast toen er alweer uit de test kwam dat ik een rood/witte veranderaar ben. Emotie en chaos gecombineerd (sociaal en filosofisch, om in vaktermen te blijven 😉 ).
Mn laptop moest dicht. Ik kreeg er de kriebels van. Ik was weinig onder de indruk van de trainers. De bestelde pizza zat erin. De koffie ook. Het was na half negen. Het was tijd voor het mandje. Het mandje met koekjes. Op MIJN tafeltje. Collega C. en ik hebben het mandje samen doorgespit op zoek naar lekkers. Gelukkig mocht ik alle frou-froutjes. Want C. wilde niets te maken hebben met ‘die koekjes met smurrie ertussen, gadverdamme’.
Ha! Alles was voor Leetje. Dat mn hele snoet onder de froufrou kruimels en smurrie zat, leverde zeer flauwe en toch ook zeer hilarische grapjes op. Ik geloof dat de trainers net zo blij waren met mijn baldadigheid als ik met hun expertise 😉