We zijn ziek. Ik aan de beterende hand. Prulletje begint het te pakken te krijgen.
Dik ingepakt in winterjassen en met dikke sjaals zitten Prulletje en ik snotterend met onze billen op de vloer. Onze benen half onder onszelf, half onder de laagste boekenplank van de kast. Onze hoofden schuin. Zoekend naar aantrekkelijke ruggen van Avi-start leesboekjes. Ze zijn beduidend minder leuk dan de kleuterprentenboekjes die ze voorheen bij de bieb leende. We moeten er allebei een beetje van zuchten.
L:”Deze?”
P: “Naah”
L: “En deze dan? Over een spin?”
P: “Even aan de binnenkant kijken. Nee. Deze ook niet.”
L: “En misschien de..heb je nou een windje gelaten?”
Prulletje met een stalen gezicht terwijl ze de binnenkant van een alfabetboekje zit te bestuderen: “Nee. Hoezo?”
L: “Ik ruik poep. Heb je misschien een beetje in je broek gepoept?”
Prulletje met haar blik nog steeds strak op het boekje gericht: “Heb je zelf soms in je broek gepoept?”
Ik kwam wat moeilijk overeind door de pijn in m’n buik van het lachen. De mevrouw aan de balie 2 meter verderop kon er echter de lol niet van inzien.
leannevanbeek.nl 