Vanaf zondag al. Tot op heden. Als iemand aan me vraagt hoe het gaat zeg ik: Njiet sow Ljekkah (beeld: snottebellen en niet zo goed kunnen praten). En als ze geluk hebben, gooi ik er nog een lekkere hoest- en mega niesbui achteraan.
Ik denk dat ik een beetje te lang doorgelopen heb.
Mijn bed is mijn warme, zweterige, veilige haven. Zakdoekjes, tissues en poezen overal.
Er staan overal lege glazen en er liggen overal lege strips hoest- en keelpastilles.
Gelukkig komt mama af en toe even langs om boodschappies te brengen.
Ik zoek echter nog wel een vrijwilliger om Soft Kitty te komen zingen voor me kk *doet armen over elkaar*
leannevanbeek.nl 