Er moest weer gewoon gewerkt. Ik was er chagrijnig van. Behoorlijk chagrijnig. Want ik had een Barcelonakater. Een hele erge. Ik miste het. Heel heel erg. Op de toppunten van knorrigheid heb ik de Barca playlist opgezet. Ik waande me dan eventjes op het terras van El Colibri. Met een Tangueray in de een hand. Een sigaret in de andere. En dan fluisterde ik heel zachtjes met een zwoele stem ‘Chat Noir’. En neuriede ik voor mezelf ‘Hang on little tomato’. Want zo bohémien was het. (dat ik aan het eind van de avond met mn handje aan de muur naar huis moest, daar hebben we t even niet over kkthnx)