Bijna iedereen die ik vertelde dat ik naar het concert zou gaan, moest lachen en vroeg of nog bestonden. Het zijn namelijk bijna fossielen. Ze doen het al 30 jaar. Anthrax. Het kon ons niet zoveel schelen. We hebben er allebei enorm naar uit zitten kijken.
De frontman heeft nog steeds zo’n heerlijke jaren 80 coupe; permanentje én een matje. Er waren weinig meisjes en weinig jongelingen. Er waren wel veel aparte types en oudere mannen met té lang vies haar en té foute spijkerjasjes met patches. Wij zagen er nog vrij beschaafd uit. Hij doritobruin/oranje door vakantie en ik liep reclame voor Campina.
De pit was genadeloos. Ik heb er een klein oogje op geworpen. Ik twijfelde even of ik er woest en wild in moest springen. Ik besloot om niet met nóg een gekneusde rib thuis te komen.
Het was snoeihard. Mijn oren piepen en suizen nog steeds. Het was voor herhaling vatbaar. Mén wat een show. Fack, wat een fantastische band om live te zien.
Ik doe nog even een rondje YouTube met het openingsnummer en de zaal los.
leannevanbeek.nl 
oh neee wat een herrie
LikeLike