Ik parkeer mijn auto niet op de gewone parkeerplaats. Ik parkeer elke ochtend naast de schapenweide.
Het ritueel: Ik doe mijn autodeur met een ruk open. Het volume van mn muziek gaat in een keer van +45 naar 0. Met een sigaret in mn hoofd wurm ik me uit de auto met een zware tas in de ene hand en mn handtas in de andere hand. Allebei half over mn schouder. Terwijl ik mijn beker koffie uit het drinkvakje probeer te pakken. Ik heb eigenlijk geen hand meer vrij om mn sleutel uit het slot te halen. Meestal krijg ik tijdens deze worsteling ook nog rook in mn oog en probeer ik mn sigaret uit te spugen naast de auto. Hij valt bijna altijd tussen mn lippen vandaan, op mn matje, net naast mn stoel.
Als ik eindelijk naast mn auto sta, mn evenwicht voorzichtig probeer te bewaren en mn rokje naar beneden sta te trekken met twee zware tassen, een beker koffie en mn autosleutel aan de verkeerde hand om hem op slot te piepen, kijk ik elke ochtend in de ogen van deze vieze, zachte, rafelige, gras etende, herriemakers. Ze blaten me goeie morgen. Elke morgen. En dan waggel ik met een dikke glimlach de nieuwe schooldag tegemoet.
mheeeee zeggen ze dan elke werkochtend
LikeLike
Ja! Heul hard! 😀
LikeLike