Festivals

Ik ben was een festivaljunk. Zomers lang. Het ene festival na het andere. Niet naar Spanje, Griekenland of een of ander partyoord nou ja ook wel zo af en toe. Ik bracht mijn zomers door op grasvelden en in de modder. In een tent. Met liters bier omdat wodka en barcardi wat maagproblemen veroorzaakten. Genietend van grote namen of op zoek naar nieuw geluid. 

Tegenwoordig ben ik niet meer zo’n held. Nou ja, stiekem wel. Ik zou dolgraag deze hele zomer willen, of elke zomer eigenlijk. Er komt iedere keer weer wat tussen. Werk, verhuizen en meer van die dingen.  

Ik had zo graag een keer naar Glastonbury gewild. Ook het Hackney Weekend in Londen, gisteren en vandaag had ik graag bij geweest. Ik bekijk de optredens op tv en op internet. Ik zit te genieten met emmers van The Lost Prophets, Ben Howard, Ed Sheeran, Lana Del Rey en Florence and the machine.

Rihanna is de afsluiter. Hoe langer ik naar haar optreden kijk, hoe meer ik me zit te verbazen. Ze zingt zelf bijna niet, dat doet haar ingehuurde koortje. Ze danst zelf ook niet echt. Ze gooit met haar haren, doet iets geks met haar knieeen en ze schudt haar kont een beetje. Als klap op de spreekwoordelijke vuurpijl staat ze zichzelf, jawel, op haar punani. De hele tijd. Dat je jezelf zo hier en daar als artiest op je eigen billen slaat tijdens je bijna sexy dansroutine kan ik nog begrijpen. Sex sells nietwaar? Maar je punani? Is dat nieuw? Heb ik iets gemist? Ben ik echt te oud om dit te waarderen? 

Vol ongeloof kijk ik naar haar act, het ene liedje vloeit moeiteloos over in het andere. Als ze 5 liedjes zo hier en daar mee geneuried heeft met haar koortje en zichzelf zowat een schaambeenfractuur heeft geslagen, zijn er nog geen tien minuten voorbij en ik kan de liedjes niet echt uit elkaar houden. Het publiek gaat helemaal los als ze haar kunstje zonder Eminem doet. Ze klinkt als een krolse kat. Vol ongeloof zet ik het geluid van de tv uit en doe ik een rondje Lost Prophets op You Tube.

Oh! Had ik al gezegd dat ik Florence, Lana, Ed en Ben zo fijn vind? Er wordt niet op punanies geslagen. Er worden geen billen driftig heen en weer geschud. Er wordt muziek gemaakt. Er wordt écht gezongen. Ed staat gewoon helemaal alleen op het podium met zijn guitige koppie en minigitaar. Gawd. Ik mis festivals.