Bangkok II

17/07/08
Op onze shabby hotelkamer wordt via een kaartje aangeraden om de taxi van het hotel te gebruiken. Wat ze even vergeten te vermelden is de huizenhoge prijs die de chauffeur vraagt. (nou kan je 200 baht/ +/- 4 euro niet veel noemen, maar goed). We vroegen of de meter aankon, dat kon, hij bracht ons naar de deur, we liepen naar buiten en de deur viel net niet tegen onze billen dicht. Wat een vervelende mensen. Bij elk loopje door de lobby werden we aangesproken door een man van het interne reisbureau, of we niet wat wilden boeken. We werden er echt gek van. Uiteindelijk zijn we door een aardige taxichauffeur naar China Town gebracht. We hebben gewoon een taxi aangehouden op de weg en gevraagd of hij de meter aan wilde zetten. Wat ik zo raar vind, is de bekendheid van de fietstochten van Co van Kessel en de afwezigheid van zijn tochten in de Lonely Planet. Echt iedereen die wij spraken kende hem, Thai of toerist.
Aangekomen in China Town een stukje terug in de tijd. Siam Center lijkt zo uit een SF boek te komen, met de skytrain op palen, de grote enhoge gebouwen en de enorme warenhuizen (sommigen wel 15 verdiepingen hoog). China Town is echt nog ouderwets. Overal zwarte huizen van de smog, uitlaatgassen, tuk tuks, taxi’s in de meest felle kleuren, overal mensen op straat, vuiligheid, stalletjes met eten en drukker dan druk. Verzmelen bij het China Princess hotel. We ontmoetten al snel andere Nederlanders die ook gingen fietsen. Er waren ook nog twee meiden (een Maaike de Jong die Pabo had gedaan en nu bezig was met orthopedagogie ;)). De tocht hadden we in Nederland al geboekt. Voor de standaarden hier erg prijzig (1350 Baht/ +/- 27 euro pp), maar hij was meer dan de moeite waard. Als je in Bangkok bent en je bent in de gelegenheid, ECHT doen! We hebben heel China Town gezien, kleine huisjes, steegjes, doorgangetjes, tempeltjes, eettentjes, kleine marktjes, het was echt super. Halverwege gingen de fietsen en de toeristen op de longtailboot op weg naar d ehuizen op palen aan het water. Een 1,5 meter lange watervaraan kwam nog even gedag zeggen toen we langzaam voorbij vaarden, ik schrok een beetje van m, met zn grote slistong, maar hij verdween voordat we m op de foto of film konden zettten. Na een aantal stops, nog meet tempels en steegjes kwamen we in ‘ The gardens of Siam’. Nog gewoon Bangkok, maar het lijkt midden in de jungle. Overal groen, huizenhoog en een betonnen fietspad op palen van ongeveer 90 centimeter breed. We hebben in deze ‘jungle’  lekker zitten eten bij een enorm charmant tentje en zijn toen weer een stukje wezen fietsen en weer met de longtailboot terug naar China Town. 5 uur op de fiets en in de boot. We zagen een heel ander Bangkok tot nu toe.
Na de fietstocht gingen we op zoek naar Hua Lamphong, het grote treinstation, om een kaartje te kopen voor de nachttrein naar Chiang Mai. Alle slaapcompartimenten vol, alleen nog tweedeklas stoelen met airco. Gekocht, taxi terug en naar bed met migraine.

18/07/08
We wilden nog wat toeristische plekjes in Bangkok bekijken voordat we naar het noorden zouden gaan. We hebben eerst de taxi genomen naar Koa Sang Road. Het meest toeristische backpackers straatje van Bangkok. Het was net of we het Lloret de Mar van Azie binnen liepen. Leuk om gezien te hebben, meer ook niet. Gewone westerse prijzen voor een broek en een shirtje en tattoo shops en meisjes met folie om de tattoo te beschermen om hun arm. In de straatjes achter dit drukke gedoe zijn we lekker wezen winkelen. Broeken, shirtjes en zwembroeken, voor niet meer dan 150/200 baht per stuk (+/- 3 a 4 euro). Ik heb vanaf heden gezegend met twee katoenen Thaise luierbroeken die je om je middel heen moet knopen 🙂
We wilden in de naochtend/voormiddag wat tempels bezoeken. Ik had de route netjes uitgestippeld; taxi, lopen, longtailboot, lopen, longtailboot, taxi. We hielden een taxi aan en lieten zien waar we naartoe wilden. "Oh yes, tempel, I know." En toen begon de ellende. Bij elkaar hebben we een groot deel van de snelwegen en buitenwijken van Bangkok gezien. Na een minuut of 20 begonnen we ons zorgen te maken, het ritje had met het verkeer tegen niet heel veel langer mogen duren en we waren overduidelijk niet meer in het centrum. De kaart erbij gepakt. Uitgelegd, nog een keer de naam van de tempel laten lezen: "Oh my God" en weer een half uur in de taxi om terug te komen naar het centrum. 150 baht, 100 betaald Nog niet veel 3 euro voor bijna een uur in de taxi, maar we zaten op een strak schema omdat we ’s avonds naar Chiang Mai zouden gaan. De tempel maar niet gedaan, drukte, hitte, mensen, vuligheid en na de rit hadden we echt geen zin meer. We hebben wat gegeten en zijn toen op de taxi naar MKB gegaan, Mahboonkhong. Een enorm warenhuis. Aan het einde van de reis gaan we nog even terug om een enorm in te slaan. Een Thaise pre-paid kaart, een paar telefoontjes naar huis, een lekker koude koffie bij de Starbucks en weer in de taxi naar het hotel. Wederom deed de taxichauffeur alsof hij niet wist waar het was. Weer midden in de spits en dik een half uur later stonden we als twee stresskippen bij het hotel. We moesten nog douchen, uitchecken en weer in de taxi naar het station. Uiteindelijk waren we ruim op tijd en had de trein nog vertraging ook.
De treinreis was erg ongemakkelijk, HEEL veel gehobbel, gebobbel en lawaai. In Bangkok was ik om 19:00 uur helemaal kapot en moest ik echt een slaapje doen. In de trein naar Chiang Mai heb ik geen oog dicht gedaan en was ik tot een uur of drie klaar wakker. Voor 611 Baht per persoon, kregen we wat te eten, wat te drinken, een toetje, een dekentje en om 22:00 uur ging het licht uit. Geen lampjes, niet kunnen lezen en allemaal slapende, snurkende, kwijlende en smekkende mensen om me heen.