Pootje, Pootje, Stap, Stap

Ik ben aan het werk. Helemaal in mijn eigen wereld. Elke dag. De hele dag. Elke avond. De hele avond. Koptelefoon op. Muziek keihard aan. Sigaretten binnen handbereik. Moeilijke normeringen uitzoeken, nieuwe toetsen maken, nakijken  en een digitaal portfolio over mijn bekwaamheid als docent samenstellen.

Dier rukt me af en toe met grof geweld uit mijn concentratie omdat hij aandacht wil of iets wil vertellen. Ik wil rust.
Ik schreeuwde net. Half lachend. Heel hard. En wel een keer of 15 achter elkaar.

"LAAT ME MET RUST! IK WIL RUST!"

Dier rukte mijn koptelefoon van mijn hoofd. Hij wilde me wat laten zien. Wat hij me wilde laten zien, was de moeite van het verstoren waard. Lief. Grappig. Een goede timing. Ik mag hem jullie niet onthouden 🙂

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: