Ik ben aan het werk. Helemaal in mijn eigen wereld. Elke dag. De hele dag. Elke avond. De hele avond. Koptelefoon op. Muziek keihard aan. Sigaretten binnen handbereik. Moeilijke normeringen uitzoeken, nieuwe toetsen maken, nakijken en een digitaal portfolio over mijn bekwaamheid als docent samenstellen.
Dier rukt me af en toe met grof geweld uit mijn concentratie omdat hij aandacht wil of iets wil vertellen. Ik wil rust.
Ik schreeuwde net. Half lachend. Heel hard. En wel een keer of 15 achter elkaar.
"LAAT ME MET RUST! IK WIL RUST!"
Dier rukte mijn koptelefoon van mijn hoofd. Hij wilde me wat laten zien. Wat hij me wilde laten zien, was de moeite van het verstoren waard. Lief. Grappig. Een goede timing. Ik mag hem jullie niet onthouden 🙂
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=1j_fxs8mUcQ]
