Kikkertoeter

Het schijnt dat ieder lichaam een ideaal gewicht heeft, een gewicht wat bij je bouw en stofwisseling past. Niet het ideale gewicht hier op de site vermeld, maar het gewicht waarop je lekker in je vel zit, je stofwisseling zijn lekkere gangetje gaat en het gewicht waar weinig meer vanaf te halen is, ookal doe je nog zo hard je best.

Ik heb een beetje het idee dat mijn lijf niet meer zo goed wil. Ik doe heel hard mn best; ik eet gezond en gematigd, ik heb redelijk wat lichaamsbeweging, drink aardig wat water per dag, snoep niet en toch wil die weegschaal niet echt meer naar beneden.

Nou zit ik de afgelopen twee weken niet echt heel lekker in mn velletje. Er zijn redelijk wat dingen in mijn directe omgeving die niet echt lekker lopen. Het heeft allemaal niet echt betrekking op mezelf hoor, maar mijn hoofd maalt alleen de hele tijd maar door. Gek genoeg kan ik het lijnen en mijn studie gecombineerd met werk en huishouden gewoon volhouden. Ik ben wel wat moeier dan normaal, maar met een beetje meer slaap in het weekend is dat ook weer opgelost.

Zou het iets psychisch zijn? Kan mijn lijf het afvallen er even niet bij hebben met al die stresmomenten? Zou ik de afgelopen 9 weken gewoon te hard zijn gegaan? Of vind mijn lijf 80 kilo wegen wel genoeg?

Onder het mom van méér lichaamsbeweging heb ik vorige week eindelijk een nieuwe fiets gekocht. Ik heb toen ik negen was een nieuwe fiets gekregen voor mijn verjaardag, een mintgroene opoefiets. Dat was ook meteen de laatste keer dat ik een fiets gloednieuw en glimmend uit een winkel heb gehaald. Maar oh oh wat was ik verliefd op mijn mintgroene ros. Ik heb jaren op oude barrels gereden, die nooit meer gekost hebben dan 50 euro. Altijd opoefietsen, na de mintgroene wilde ik nooit meer wat anders.

Ik stond vorige week in de fietsenwinkel en de man achter de balie probeerde me een duurder model aan te smeren; "steviger, mooier, minder roest, je doet er langer mee, etc." Ik heb normaal de grootste mond van de hele wereld; "Nee meneer, je hoeft mij niets anders aan te smeren, ik wil gewoon die fiets uit de aanbieding!". Maar vorige week kreeg ik mn mond niet open. Eigenlijk wilde ik misschien toch wel die duurdere fiets, ik heb het geld niet, maar zo vaak heb ik nou ook weer niet een nieuwe fiets gekocht, als ik het dan zou doen, misschien dan wat meer uitgeven en het echt helemaal goed doen.

Gelukkig was mijn vriendje mee. Hij vertelde de man heel rustig dat ie nou niet de tv verkoper bij It’s uit moest gaan hangen, waar je thuis komt met een LCD-tv als je voor een tv’tje voor je dochter van 10 gaat kijken. Gewoon de aanbiedingsfiets en verder geen gezeur.
Ik keek mijn vriendje dankbaar aan, ik had het geld gewoon niet om die duurdere fiets te kopen en verschil zag ik al helemaal niet.

Ik ben vandaag voor het eerst op mijn nieuwe opoefiets naar college gefietst. Ik woon in een dorp aan zee en naar de Universiteit fietsen is hemelsbreed een kilometer of 12. Ik doe er ongeveer 40 minuten over. Vol goede moed, lekker weer, ruim op tijd en met rokje (zooo fout!) stap ik vanochtend op mijn fiets. Na een kwartiertje beginnen mijn billen een beetje zeer te doen, het zadel is nogal hard. Ik heb een gelzadel op mijn oude barrel zitten, maar was even vergeten het zadel over te zetten naar mijn nieuwe trots. Ik ga iedere keer een beetje verzitten om zo de pijn wat minder te maken.

Halverwege wil ik even langs de fietsenwinkel om een nieuw slot te halen. Het sleuteltje van mijn oude is vorige week afgebroken. Ik stond in de fietsenwinkel te wachten en zag tussen de kinderaccesoires een felgroene kikkertoeter hangen. Ik was op slag verliefd en móest de kikkertoeter gewoon hebben.

Luid toeterend (een nieuwe toeter moet natuurlijk uitgeprobeerd worden) vervolg ik mijn weg naar college. Ik heb een aardig vaartje en ik toeter vrolijk door, en lig iedere keer met mezelf in een deuk als ik een andere fietser laat schrikken met mijn kikkertoeter, dat kreng toetert knalhard!

Ik fiets op een lang stuk direct naast de weg en ineens toetert een vrachtwagen keihard terug. Ik word helemaal vrolijk, steek mn arm omhoog en toeter een beetje, hij toetert nog een keer en rijdt me lachend voorbij. Een paar minuten later toeteren er weer een paar auto’s en weer een vrachtwagen, ik toeter terug en steek mijn hand weer op. Bij het eerst volgende stoplicht krijg ik zin in een sigaret en probeer mijn tas te pakken te krijgen. Ik kijk naar beneden en tot mijn schrik is mijn rokje zo ver naar boven gekropen dat mijn string verschrikkelijk goed zichtbaar is…

Ik doe mijn rok naar beneden, steek een sigaret op en met het schaamrood op mijn kaken fiets ik verder, die vrachtwagenchauffeurs vonden mijn nieuwe kikkertoeter waarschijnlijk toch niet zo stoer als ik hem zelf vond…..