Zondagavond werd ik ineens helemaal niet lekker, verhoging, hoofdpijn, nekpijn, keelpijn, spierpijn en buikkrampen. Ik zag de ik-word-ziek-bui al hangen en ik kon hem écht niet gebruiken, ik zou de hele week nog even extra gaan werken (dagen van 9 tot 9) omdat een collega van mij vrij had genomen. Ik zou elke ochtend in het hotel schoon gaan maken, twee middagen op mijn vaste kantoor en vier avonden op mijn vaste kinderdagverblijf. Fuck!
Ik heb alle hulpmiddelen, oma-adviezen, pillen, poedertjes en trucjes uitgehaald om op de been te blijven. Ondanks mijn verwoede pogingen om mijn ziekjes zijn niet door te laten zetten voelde ik me maandagochtend verschrikkelijk beroerd, maar beloofd was beloofd…
Ik had niet een slechtere week kunnen uitkiezen om te beloven bij te springen en ziek te worden. Bleek dat we de hele week in het hotel een volle bak hadden. Elke dag 39 kamers om schoon te maken. Ik zou elke dag 39 badkamers hebben om uit te baggeren. Elke dag snot, poep, haren, sperma en condooms weghalen.
Het is niet een baantje waarbij je je kan permitteren vies te zijn van andere mensen. Er werkt een meid in het hotel die er niet zo goed tegen kan en die gewapend met blauwe handschoenen en geen stukje bloot lijf de badkamers in gaat. Ik heb er gelukkig niet zo’n last van. Ik sta niet te kokhalzen boven een strontwc, spermahanddoek, poepluier of slijm/snot-wasbak. Maar op de een of andere manier kon ik het deze week niet zo goed hebben. Steken in mn onderrug, nekpijn, hoofdpijn, een opkomende migraine en overal spierpijn waren niet bevoorderlijk voor mijn afweermechanisme tegen iemand anders zijn viezigheid. Gewapend met een stuk of vier ibuprofennetjes kwam ik de dagen door.
Tot overmaat van ramp stak ik mijn vriendje ook nog aan. De arme jongen is nooit, maar dan ook echt nooit ziek, de laatste keer dat hij bij een dokter is geweest is denk een jaar of vier geleden. En maandag had hij precies dezelfde symptonen als ik. Het arme ding besloot wel in zijn bed te blijven liggen dinsdag, terwijl ik om half negen al diareewc’s stond uit te baggeren. Ik vond het echt heel zielig. Maar ik kon ook niet thuis blijven, naast m gaan liggen en me net zo beroerd voelen. De paar uurtjes per dag dat ik thuis was heeft hij dan ook goed misbruik gemaakt van mijn schuldgevoel. Wat is dat toch met mannen en ziek zijn? Extreem zielige puppyogen die je aankijken vanonder een dekbed wat tot zijn neus is opgetrokken en smeken om wat te drinken met een heeeeeeel zielig piepstemmetje. Kreunen en steunen dat alles zo’n zeer doet, slikken ging moeilijk, eten hoefde hij niet en of ik niet alsjeblieft thuis kon blijven omdat hij zich zo ziekjes voelde. Ik heb hem elke ochtend volgepropt met pillen, poedertjes en zuigtabletjes, drinken naast het bed gezet, mijn schuldgevoel aan de kant geschoven en ben gewoon naar mn werk gegaan.
Vrijdagochtend voelde hij zich weer wat beter en besloot naar zijn werk te gaan. Ik had alleen nog een ochtend en halve middag hotel en mijn kantoorpand voor de boeg. ’s Middags moest me nog haasten om op tijd bij mijn kantoorpand te zijn, omdat de flikkers gewoon om een uur of half vijf ophouden met werken en dan wel het hele pand schoongemaakt moet zijn. Ik had niet heel veel gegeten en dat ziek-zijn, leven op ibu’s en op het randje van instorten staan, doen mijn humeur geen goed.
Ik stond een bureau heel mooi schoon te maken en een beeldscherm af te stoffen, ik leg mijn stof-duster-ding neer en begon aan de prullenbakken. Er werkt een heel arrogante vrouw op dat kantoor. Ze praat bijna nooit tegen me, zegt me geen gedag en kijkt me niet aan. Ze komt naar me toe lopen en zegt heel neerbuigend: “Excuse me, you do not put this thing on the files”. Ik keek haar verschrikt aan. Ik had mijn stof-duster-ding bij een map neergelegd en de zijkant van mijn stof-duster-ding raakte de papieren in de map een beetje aan. Ze stond ernaar te wijzen met een verschrikkelijk vies gezicht. Ze pakte het met duim en wijsvinger op en gooide het op mijn netschoongemaakte bureau.
Nou is dat stof-duster-ding helemaal geen víes ding. Ik stof daar gewoon alles mee en in mijn ogen is stof niet zo vies. Het is ook nog eens een Amazing Magic Stof-Duster-Ding waar het stof niet vanaf komt. Laat staan dat een een paar papiertjes aanraakt en afdrukken achterlaat. Ik stamel een paar “Excuse me, I’m sorry’s.”
Ineens word ik eigenlijk heel boos. Waar haalt die trut het lef vandaan om zo neerbuigend tegen mij te praten terwijl ík háár gebruikte tampons, maandverband en vuiligheid sta op te ruimen. Ik besluit tot wraak. Ze zit weer achter haar bureau, ik pak mijn Amazing Magic Stof-Duster-Ding en ga haar beeldscherm, toetsenbord, muis en telefoon heel uitgebreid af staan stoffen. Daarna pak ik de stofzuiger en ga 20 minuten lang haar kantoor tot achter de verwarming en in de allerkleinste hoekjes staan zuigen. Ze zit me geïrriteerd aan te kijken, ik doe net alsof ik niets door heb en ga op mijn dooie gemakje door. Het is niet bepaald een week geweest om met mij te fucken en zeker niet om neerbuigend tegen mij te doen. Eat my dust bitch.
leannevanbeek.nl 